Dag 13 - van Bend naar Boise

Wat een heerlijk rustig hostel hier in Bend. Gewoon een groot huis met veel kamers wat slaapplek biedt aan reizigers. Natuurlijk met ook slaapkamers met stapelbedden, maar allemaal zo ruim en opgeruimd en praktisch ingericht. Veel ingebouwde houten kasten van vroeger. Het schijnt het oudste stenen gebouw/huis in deze stad Bend te zijn. Echt een huis met karakter. Overal vloerbedekking op de vloer en je wordt vriendelijk gevraagd om smerige schoenen uit te doen. Schone schoenen mag je aanhouden, maar niemand heeft natuurlijk schone schoenen want het zijn allemaal backpackers en wandelaars. Dus de schoenenkamer staat vol met smerige wandel- en bergschoenen. Ik heb een kamer op een 6 persoons gemengde slaapzaal en krijg een benedenbed en verder is er slechts een meisje op die slaapzaal.

Als ontbijt kun je zelf pancakes maken, het beslag is door het hostel gemaakt, dus zou gemakkelijk moeten zijn, maar ik waag me er toch maar niet aan. Ze hebben ook een soort van broodkoek en die is echt overheerlijk, beetje zompig brood kaneelachtig, zacht en zoetig. Tijdens het ontbijt maak ik ook nog even een wijsheid voor op de muren in de keuken, zie foto's. Het is een quote van James Joyce die me wel toepasselijk leek voor iemand als ik.

Ik check pas laat uit want het is gewoon gezellig hier. Wederom een lange rit voor de boeg, maar als ik ooit in Yellowstone Parc wil aankomen moet ik nu toch wel beginnen met km's te maken. Het landschap is eerst honderden (!) km's lang vlak en bijna onbegroeid, soort van ruig grasland en zo goed als geen huizen of boerderijen. Doet me denken aan de rit vorig jaar naar en van Death Valley. Pas de laatste 150 km verandert het in bergachtig, beide landschappen zijn fascinerend mooi. Wat is er toch nog veel ongerepte natuur in de VS. 

Tijdens de rit (nog in het vlakke grasachtige landschap) stop ik op een soort van rest-area en daar ligt een cache. Niet achter het toiletgebouw eenvoudig achter een regenpijp, nee, je moet de parkeerplaats af, door een hekje van de afrastering tussen snelweg (en parkeerplaats) en wildernis en dan een lang trailpad (nou ja pad is wel een groot woord voor dit ienemienekleine paadje) de wildernis in. Je gaat ook gelijk bij de ingang over een wildrooster en ik zie overal uitwerpselen van allerlei groottes en substanties. Lijkt me te variëren van koeienflatten tot konijnendropjes en van alles in grootte er tussenin..... Loop ik daar in mijn uppie tussen allemaal vreemde verscholen beesten?? Ik kom natuurlijk niks tegen, wel zie ik veel hagedisjes en kleine muisjes en zelf marmotgrootte beestjes wegschieten als ik in de buurt van ze kom. In de listing van deze cache is gewaarschuwd voor slangen en dat je bij het zoeken naar de cache niet zomaar overal je hand moet insteken of rotsstenen moet opraken/omkeren, er kunnen hier slangen zitten. Langs het trailpad kom ik af en toe een paaltje tegen met een nummer erop, dat is fijn want dan weet ik dat ik nog op het pad zit. Gestart bij nummer 11 en bij nr. 3 in de buurt moet de cache liggen. Ik vind paaltje nr. 3 en ga op zoek naar de cache. Die vind ik begraven onder rotsblokjes en ik tik eerst met een andere steen flink op het hoopje stenen om eventuele slangen te verjagen. Logboek getekend en dan terug naar het wandelpaadje. Nergens meer te vinden !! Ik zie echter ver weg in de verte de parkeerplaats liggen en loop dus maar gewoon in die richting, het is redelijk goed te doen, er is alleen lage begroeiing, dus kan er wel doorheen lopen. Maar dan kom ik een hekwerk tegen en ik zie geen kans om er tussendoor te gaan of eroverheen te klimmen, dus weer terug naar de cache en weer naar het paadje zoeken. Uiteindelijk loop ik op mijn GPS nogmaals richting waypunt van mijn auto en kom dan het wandelpad weer tegen bij paaltje nr. 9, dat is dus vlakbij het begin van de trail (is paaltje nr. 11), pfff.... alweer goed afgelopen :)

Was wel een heerlijke afwisseling van het lange autorijden.

In Boise heb ik een motel (morgen is dus pas de airbnb voor 2 nachten). Het is niet slecht maar beslist geen om reclame voor te maken. In de lange gang naar de kamers komt er een Staffhordshire (bull terrier) aangerend zonder eigenaar en die vliegt langs me heen achter een jongen (de receptionist) aan die heel bang wegrent. Dan komt ook de eigenaar uit een kamer (heel stuk verderop in de gang) en die roept de hond terug, maar de hond luistert niet. De receptionist is veilig in zijn kantoortje kunnen komen met de deur dicht, dus de hond heeft geen speelkameraadje meer om achter aan te rennen en keert om naar mij toe. Natuurlijk ken ik de hond niet, dus ik ben voorzichtig en blijf stil staan. Zijn hele achterlijf er bijna vanaf kwispelend besnuffelt hij me, da's geen kwade hond gelukkig ! De baas roept hem opnieuw en hij besluit te luisteren. Als ik dan langs de baas met hond loop krijg ik te horen dat ik niet bang hoef te zijn en verontschuldigt hij zich dat de hond uit de kamer is gekomen. Als ik even later vanuit mijn eigen kamer weer even over de gang loop om wat uit de auto te halen zie ik mensen aankomen met twee andere honden aan de lijn. Dus in dit motel slapen ook honden. Vind ik niet erg, maar erg fris lijkt het me niet. Mijn kamer is ok, bed lijkt schoon, maar de tafel en de nachtkastjes zijn ronduit vies en plakkerig en bovendien is er ontzettend weinig licht. Hele lange kamer, aan een kant, vlakbij de deur een plafondlamp en verder alleen weerskanten bed een schemerlamp. Maar die aan de donkere kant doet het niet. De smerige tafel staat aan de donkere kant, dus ik verhuis die naar de lichte kant en nu kan er ook niemand meer binnenkomen want de tafel staat bijna tegen de deur aan. Ach, er zijn ergere dingen en het is maar voor een nachtje.

Geen ontbijt inclusief, dus morgen weer een lekkere Bagel met jam en (chocolade-)koffie. Bij nader inzien heten die broodjes met een gat erin bagels en geen donuts, donuts zijn dan meer gebakachtige rondjes met een gat in het middel.