Dag 11 - Molalla en geocachen

Het motel in Molalla is een verademing na het slechte hostel in Portland. Heel vriendelijke mensen en een schone ruime kamer met een super groot bed, uiteraard eigen badkamer en een microwave, ijskast en TV. Prima wifi.

Eerste keer dat ik ergens ben waar geen ontbijt inclusief is, dus ik maak voor mezelf een donut (rond broodje met een gat in het midden) met jam en met vriendje dompler een kop instandkoffie die (lekker wel) naar chocolademelk smaakt, maar er staat koffie op het pak, dus noem ik het koffie.

Dan ga ik op pad om vandaag te geocachen. Er staan vier belangrijke caches op de agenda, namelijk

-een plaquette ter herinnering aan de eerste geocache ooit
-een cache ter vervanging van wat ooit de eerste geocache was (un-original stash)
-de oudste cache die ter wereld nog actief is van mei 2000 (GC12)
-een andere oude cache van juli 200 (Geocache 7/21/2000)

Ben begonnen met de plaquette en de un-original stash. Meestal moet je bij oudere caches altijd een hele lange trail lopen voordat je bij de verstopplaats aankomt, dus toen ik op de parkeerplaats aankwam heb ik me goed voorbereid voordat ik de auto daadwerkelijk zou verlaten. In GPS gemarkeerd en foto gemaakt in google maps met kruisje waar de auto staat. Dan gecheckt of ik telefoon reserve accu bij me heb, yep check. Koffiebroodjes voor als ik honger krijg onderweg (of verdwaal) : yep check, water genoeg: yep check, pen bij me: yep check, telefoon en GPS in rugzak: yep check. Ok ik kan gaan.

Ik stap de auto uit en sta bijna bovenop de plaquette..... Had hem vanuit de auto kunnen zien als ik uit het bijrijdersraampje gekeken had. Pfffff dat was wel erg gemakkelijk. Dus loggen, fotootje maken en dan op weg naar de volgende, de un-original stash. Uiteraard kan die niet ver van de plaquette afliggen want ze zijn beiden een herinnering aan een en dezelfde  eerst gelegde geocache ooit. Er gaat een erg steil geocachepaadje de heuvel op, dus die kruip ik ook op en dan zie ik het cachepaadje de hoek om gaan en verwacht dat daar een pad begint. Maar nee, niks meer, wel een grote boom met daarnaast een flinke grote zwarte plastic container. Gevonden. Dat was wel erg gemakkelijk. Ik kon de auto nog zien staan op ongeveer 5 meter afstand.  

Die twee caches dus in 10 minuten tijd gedaan, waarvan de meeste tijd was voor het blij kijken en lachen dat ik ze gevonden had. Ik rijd vol goede moed naar de parkeerplaats van de andere twee. Dat is toch nog wel uurtje rijden. Daar aangekomen doe ik hetzelfde ritueel als eerder, alles checken en dan op weg. De GPS laat geen wegen zien in dit gebied, dat is knudde want met mijn telefoon heb ik ook alleen maar de hoofdwegen. Het is ongeveer hemelsbreed 1,5 km van de parkeerplaats af en er begint een wandelpad recht naast de parkeerplek en het pijltje wijst ook die kant op, dus ik neem dat pad. Het is ooit een geasfalteerde weg geweest, maar is nu opengebroken dus bestaat uit brokstukken asfalt. Dat is natuurlijk moeilijk lopen. Ik spring van de ene brok op de andere brok en het schiet niet echt op en is vermoeiend. Na 0,5 km kom ik bij een beekje/riviertje met veel keien erin, kan wel veilig oversteken. Maar daar houd de weg op, hoe ik ook zoek ik vind geen duidelijk pad meer. Het is dichtbegroeid bos en ziet er niet naar uit dat hier mensen zijn geweest.

Een klein stukje verder vind ik het karkas van het hert, lijkt wel of het ergens van geschrokken is en tegen de boom is opgeknald….. maar waarvan geschrokken? Dit is toch geen berengebied???? Vond het geen prettig gevoel en als ik dan ook nog bijna de beek niet meer terugvind besluit ik te stoppen. Om nu zonder GPS lukraak tussen de bomen richting van het pijltje op te lopen (moet vanaf daar nog 1 km hemelsbreed) dat zie ik echt niet zitten. Dat is vragen om moeilijkheden, zoals verdwalen.... Dus na wat zuchten keer ik om en ga de beek weer over en via de asfaltbrokkenweg terug naar de auto.

Vanaf de auto zoek ik nog of er ergens anders een paadje is maar vind niks en inmiddels is het dusdanig laat dat ik het qua tijd ook niet meer aandurf om aan een lange wandeling te beginnen, dus...… naar motel terug.

Dat knaagde toch wel aan me. Deze 's werelds alleroudste nog actieve cache die staat toch wel erg hoog op mijn verlanglijstje en hier kom ik natuurlijk nooit meer. Daarom 's avonds op internet goed gezocht en alle logjes nagelezen van cachers die deze wel gevonden hadden en ik vermoedde dat ik nu wist waar ik zou moeten beginnen met de wandeling. Als ik nu morgenvroeg extra vroeg opsta, kan ik hem alsnog gaan zoeken voordat ik mijn reis richting zuiden vervolg. In plaats van op gemak om 10-11 uur uitchecken wil ik nu uiterlijk 8 uur wegrijden, liefst nog eerder, het is 1,5 uur rijden, waarvan slechts half uurtje in de goede zuidrichting.

Ik lig de hele nacht te denken en te dromen dat het toch niet waar kan zijn dat ik deze cache niet zou kunnen vinden, ik ga echt terug !!!